18.4.13

Έκθεση Αντιφασιστικής Γελοιογραφίας


Σήμερα που το αυγό του φιδιού έχει ήδη σπάσει, που ο φασισμός έχει βρει πρόσφορο έδαφος για να εξαπλωθεί στην ελληνική κοινωνία και έχει βάλει στο στόχαστρό του κάθε αδύναμη ομάδα του πληθυσμού, η ανάγκη για να εκφράσουμε την εναντίωσή μας σε αυτόν είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να εναντιωθεί κανείς. Κάποιοι στη προσπάθειά τους αυτή τον ενδυναμώνουν ακόμα περισσότερο και άλλοι αντιδρούν με τρόπο πιο έξυπνο και αποδοτικό. Πώς; Μέσω της τέχνης.
            Ο φασισμός ήταν ανέκαθεν φανατικός πολέμιός της, καθώς η τέχνη προάγει το ελεύθερο πνεύμα και την κριτική σκέψη. Παραπέμπει σε αξίες όπως  ο ορθολογισμός, η ριζοσπαστικότητα και η ελευθερία έκφρασης. Η Γκερνίκα (Guernica) του Πικάσο, για παράδειγμα, κατάφερε να γίνει σύμβολο του αγώνα κατά των ναζιστών και υπέρ της δημοκρατίας, καθώς αποτύπωσε τη φρίκη και την κτηνωδία του ισπανικού εμφυλίου πολέμου με τρόπο άμεσο και παραστατικό.
            Ειδικότερα η γελοιογραφία, παρόλο που καταπιάνεται με το επίκαιρο και που χαρακτηρίζεται από τη γρήγορη δημιουργία χωρίς να αξιώνει να δημιουργήσει “υψηλή” τέχνη, ξέρει πώς να βρίσκεται κοντά στον απλό άνθρωπο και να τον κατακτά. Με όπλο της πάντα το χιούμορ, καταφέρνει πολύ αποτελεσματικά και εύστοχα να καυτηριάσει πρόσωπα και καταστάσεις, να περάσει μηνύματα και να αντιταχθεί στους φασίστες, αποκαλύπτοντας τί κρύβεται πίσω από τη σοβαροφάνεια και τα λαϊκίστικα επιχειρήματά τους. Και αν η κοινωνία μας περνάει κρίση, το χιούμορ και το γέλιο αντίθετα σε αυτές τις περιόδους ανθίζουν…
            Στην έκθεση περιλαμβάνονται έργα Ελλήνων γελοιογράφων των τελευταίων χρόνων με θέμα το φασισμό. Εκτίθενται έργα των Στάθη, Γιάννη Καλαϊτζή, Ανδρέα Πετρουλάκη, Helm, Κώστα Μητρόπουλου, Γιάννη Ιωάννου, Τάσου Αναστασίου και πολλών άλλων.
                                            

Μπέρτολτ Μπρεχτ: Ο φασισμός


                             Ο φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον                             
                                 Τι κρύβει μεσ’ τα δόντια του το ξέρω                                   
                                     Καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.                                       


                                Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν                                 
                                 Και χάνονται βαθιά στα περασμένα                                     
                                 Οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν                                 
Μα όχι και το μίσος του για μένα.

Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος
Καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει
Που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι
Το κουρασμένο βήμα του το ξέρω
Και την περίσσεια νιότη μας την ξέρει.
Μα πάλι θε ν’ απλώσει σαν χολέρα
Πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου
και δίπλα σου φτάσει κάποια μέρα
αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου.

                                          
 

Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον
Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου