28.11.14

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ


«Υπάρχουν πολιτικές υπέρ των φτωχών 
που δεν θίγουν τους πλούσιους;»

Ο Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος «Rossonero» οργανώνει Πολιτική Εκδήλωση – Συζήτηση με θέμα: «Υπάρχουν πολιτικές υπέρ των φτωχών πουδεν θίγουν τους πλούσιους;».

Η Εκδήλωση θα γίνει την Κυριακή 30 Νοεμβρίου, στις 11 το πρωί, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου, με εισηγητές τους: 
-Χριστόφορο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ 
μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ 
-Τάσο ΚΑΤΙΝΤΣΑΡΟ
μέλος της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ 
-Αντώνη ΝΤΑΒΑΝΕΛΟ 
μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην προοπτική της κυβέρνησης της Αριστεράς θέτουμε -και ανιχνεύουμε απαντήσεις- σε ερωτήματα όπως:
-Είναι δυνατόν να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις χωρίς να θιγεί η ιδιοκτησία των τραπεζών και των μεγάλων μονάδων παραγωγής; 
-Αρκούν οι πόροι από το τυχόν κούρεμα του χρέους για να χρηματοδοτηθούν οι κοινωνικές πολιτικές; 
-Τί σημαίνει τελικά «ταξική μεροληψία»;


18.11.14

Σκέψεις για την εκδήλωση του ROSSONERO για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου


Χτες το βράδυ, ζηλέψαμε...
Τη φετινή επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, δεν θα την ξεχάσουμε εύκολα. Ο αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος ROSSONERO, στο πλαίσιο των κύκλων επιμόρφωσης που πραγματοποιεί τα κυριακάτικα απογεύματα και με αφορμή τα 41 χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη, διοργάνωσε εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: «Η αντιδικτατορική πάλη – από τα δυναμικά χτυπήματα στη μαζική εξέγερση» και εισηγήτρια την Κική Παπαθανασίου. Ήταν κατά τη γνώμη μας, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και συγκινητικές εκδηλώσεις και ισορρόπησε με θαυμαστό τρόπο την πολιτική πληροφορία με το βίωμα.

Είχαμε από πριν μελετήσει τη «Γνωστή-Άγνωστη αντίσταση στη χούντα», έρευνα του Ιού για τις δυναμικές ενέργειες των αντιστασιακών οργανώσεων, τις δίκες και τις καταδίκες των αγωνιστών, τα θύματα της δικτατορίας από την πρώτη κιόλας μέρα της.


Συζητήσαμε για τη σημασία τους, αλλά κυρίως για τις άγνωστες πτυχές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η Κική Παπαθανασίου μίλησε για τη Νομική, για τις θυελλώδεις φοιτητικές συνελεύσεις, για το πώς φτάσανε στο Πολυτεχνείο. Μας έδωσε το χρονικό της εξέγερσης, μας είπε για τους αφανείς ήρωές της, τις αντιπαραθέσεις των οργανώσεων της Αριστεράς, τη διαφορετική τους στάση για την κατάληψη, τη σύνδεση του τότε με το σήμερα. «Σ' αυτές τις τρεις μέρες», είπε η Κική, «τις πιο ευτυχισμένες και φωτεινές της ζωής μου ειπώθηκαν και έγιναν όσα δεν μπορούν να ειπωθούν και να γίνουν σε πέντε χρόνια».


Ζητήσαμε να μιλήσει και ο Γιάννης Χριστόπουλος, του οποίου την ιστορία μάθαμε από συναγωνιστές του, ποτέ από τον ίδιο. Ο Γιάννης μίλησε πολιτικά αλλά και ποιητικά. Μίλησε για τις θέσεις του, ως μέλος της Συντονιστικής του Πολυτεχνείου, για το ραδιοφωνικό σταθμό που είχε αναλάβει τη φύλαξή του μέχρι την τελευταία στιγμή, όταν το Πολυτεχνείο είχε πια αδειάσει. Μίλησε για τη σύλληψη του και όσα έζησαν οι σύντροφοί του στα κρατητήρια της χούντας. Μας έδωσε όμως και συγκλονιστικές εικόνες, όπως αυτή των εκτυφλωτικών φώτων του τανκ στη Στουρνάρα - ίδιος ο θάνατος - που φώτιζε το λευκό πόδι της δεκαπεντάχρονης που πρόβαλε από τα κάγκελα – ίδια η ζωή. Μίλησε για όλα ο Γιάννης, εκτός απ' όσα πέρασε ο ίδιος στην απομόνωση του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Μόνο για τα τρία μερόνυχτα ακίνητης ορθοστασίας, μας είπε, υπό των έλεγχο των εσατζήδων, κι αυτό γιατί θυμήθηκε το αχλάδι, που του πρόσφερε ένας από αυτούς.


Σας ζηλεύουμε, Κική και Γιάννη, γιατί βιώσατε την έξαψη που οι άνθρωποι αισθάνονται μόνο στο μεγάλο έρωτα και στις εξεγέρσεις. Και σεις, τα ζήσατε και τα δυο ταυτόχρονα. Όποιος αμνήμων, δεξιός και νεόκοπος ή μη «αριστερός» σας επιτεθεί πολιτικά, θα συναντήσει τη δυναμική αντίδραση όλων μας.


Γιατί αυτό που μάθαμε, από συντρόφους σαν το Γιάννη και την Κική, είναι ότι η πολιτική ασκείται βιωματικά, σωματοποιημένα, με προσωπικό ρίσκο και βεβαίως, ποτέ και με τίποτα, δεν εξαργυρώνεται.


Το εξεγερσιακό μήνυμα του Πολυτεχνείου δεν χρειάζεται μνημόσυνα. Δεν τιμούμε την εξέγερση του Νοέμβρη με γιορτές και αναιμικές εθιμοτυπικές πορείες.

Την τιμούμε με:
• το δικό μας Δεκέμβρη,
• τους αγώνες, τα κινήματα, τις απεργίες, τις μικρές και μεγαλύτερες συγκρούσεις
• την αλληλεγγύη μας στα εκατομμύρια θύματα της κρίσης
• την επίθεση μας στη ναζιστική Χρυσή Αυγή.
Την τιμούμε ετοιμάζοντας από σήμερα τους αγώνες και τις εξεγέρσεις του αύριο.
Ευχαριστούμε Κική και Γιάννη
Στέλλα Φώλια – Εύη Παπαθανασίου


16.11.14

Εκδήλωση Αλληλεγγύης στον Κώστα Σαμαρά



Μουσική βραδιά και έκθεση ζωγραφικής για την κάλυψη των εξόδων της δικαστικής περιπέτειας του Κώστα Σαμαρά.

Κυριακή βράδυ στην ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ‘ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ’, έκθεση ζωγραφικής (σε λάδι) με πίνακες από το μυαλό του Κώστα Σαμαρά, που θα συνοδεύεται με ζωντανή μουσική από πολύ καλούς μουσικούς και καλές φωνές σε ρυθμούς SWING/BLUES/ΜΠΑΛΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ROCK.

Τα έσοδα της βραδιάς θα διατεθούν για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων του Κώστα Σαμαρά.

Ένας παρεξηγημένος συγγραφέας-ζωγράφος-καλλιτέχνης που ελπίζει σύντομα να επανέλθει στη φυσιολογική νόμιμη ζωή.

Η έκθεση ζωγραφικής θα διαρκέσει μόνο για ένα βράδυ.

Ανοιχτά από τις 20.00 και η έναρξη της ζωντανής μουσικής στις 21.30
Προαιρετική είσοδος : 3€


Πολιτική Εκδήλωση - Συζήτηση


«Πολυτεχνείο τότε, Πολυτεχνεία σήμερα»

Εκδήλωση του ROSSONERO με αφορμή τη συμπλήρωση 41 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου μας συγκινεί και μας αφορά. 
Το Πολυτεχνείο και η εξέγερση του '73 μας αφορούν γιατί μας δίνουν υλικό για ερωτήματα απολύτως σχετικά με την καθημερινότητά μας· χωρίς τα ερωτήματα αυτά, δεν υπάρχει πολιτική σκέψη, πολιτική πράξη, αντιστάσεις και, σε τελική ανάλυση, αξιοπρέπεια.
Η εκάστοτε εξουσία και η κυρίαρχη σκέψη ανέχονται το Πολυτεχνείο, στο βαθμό που μας φαίνεται τόσο μακρινό όσο το 1940Από 'κεί και μετά, η μνήμη της εξέγερσης δεν έχει λόγο ύπαρξης: εφ' όσον δεν έχουμε πια Χούντα, μπορούμε να πάμε σπίτι μας μέχρι του χρόνου, στην επόμενη επέτειο. Άλλωστε σύμφωνα πάντα με την κυρίαρχη αντίληψη- οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου πήγαν σπίτι τους, όταν έπαψαν να είναι νέοι. «Πρόδωσαν», σύμφωνα με μια πιο συγκινησιακή αριστερή προσέγγιση.
Πήγαν όμως όντως όλοι σπίτι τους;
Πίστεψαν άραγε όλοι ότι η καλύτερη δυνατή δημοκρατία ήταν η δημοκρατία του Καραμανλή, που το '80 σκότωνε, παρεμπιπτόντως, τον Κουμή και την Κανελλοπούλου;
Πίστεψαν άραγε όλοι ότι το '81 ήρθε ο σοσιαλισμός, κι ας έπεφτε νεκρός, λίγα χρόνια μετά, σε μια επέτειο του Πολυτεχνείου, ο μαθητής Καλτεζάς;
Πίστεψαν όλοι ότι «ο αγώνας δικαιώθηκε» -και, πολύ περισσότερο, το πιστεύουν σήμερα- οι τέσσερα εκατομμύρια φτωχοί, οι νέοι που παίρνουν 400 ευρώ το μήνα, οι εκατοντάδες χιλιάδες που αιματοκυλίστηκαν και ψεκάστηκαν με καρκινογόνα χημικά ξανά και ξανά τα τελευταία χρόνια ή οι μαθητές που γιατί δε γουστάρουν μια ζωή σπίτι - σχολείο - φροντιστήριο, αλλά δεν έχουν και τρόπο να πείσουν για το δίκιο τους τον Πρετεντέρη και τον Πορτοσάλτε;
Ψάχνοντας τις απαντήσεις θα χρειαστεί να κάνουμε μια μικρή αναδρομή, για να καταλήξουμε όμως και πάλι στο σήμερα -η Ιστορία γράφεται σήμερα.
Θα αναζητήσουμε λοιπόν απαντήσεις με την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει τρόπος να «τιμάς» τις εξεγέρσεις του χτες, αν δεν οργανώνεις και δε συμμετέχεις στις σημερινές αντιστάσεις, αν δεν ετοιμάζεις από σήμερα τις εξεγέρσεις του αύριο. 
Πάντα για ισότητα και πάντα για ελευθερία.

Πολιτική εκδήλωση – συζήτηση
Η ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΠΑΛΗ: 
από τα δυναμικά χτυπήματα στη μαζική εξέγερση
Εισηγείται η ΚΙΚΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΝΟΕ. στις 6μ.μ.