4.12.14

Παρέμβαση για Ν. Ρωμανό

Αλληλέγγυοι του Νίκου Ρωμανού, που συνεχίζει την απεργία πείνας από τις 10 Νοεμβρίου, τα μέλη του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Χώρου «Rossonero» ανάρτησαμε πανό σήμερα το πρωί, στο κτίριο της Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων.
Νωρίτερα, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό της πόλης ενώ το πρωί πέταχτηκαν τρικάκια σε σχολεία. 

Το κείμενο που διαβάστηκε:

«Με οδόφραγμα το σώμα, για μια ανάσα ελευθερίας»
Το ιστορικό
Ο Νίκος Ρωμανός είναι ο συνομήλικος «κολλητός», στα χέρια του οποίου ξεψύχησε πριν από 6 ακριβώς χρόνια ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα. Είναι φυσικό ότι αυτό θα τον σημαδεύει και θα τον οριοθετεί για όλη του τη ζωή.
Ο Ν. Ρωμανός είναι ακόμη ένας από τους έξι νέους που συνελήφθησαν για ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης το Φεβρουάριο του 2013. Αυτός και οι σύντροφοί του είχαν ξυλοκοπηθεί άγρια μετά τη σύλληψή τους από τους ράμπο της ελληνικής αστυνομίας όπως αποδείκνυε η αποτρόπαια παρέμβαση στις φωτογραφίες τους. Γι’ αυτή την κακοποίηση κανείς δεν τιμωρήθηκε. Οι συλληφθέντες καταδικάστηκαν για τη ληστεία και αθωώθηκαν για την κατηγορία της ένταξης σε «τρομοκρατική» οργάνωση. Ο εισαγγελέας της έδρας είχε πει τότε στην αγόρευσή του: «…Πρώτη φορά βλέπω ληστεία που να αφήνουν τους ομήρους ελεύθερους, κατά δε την καταδίωξη, ενώ είχαν το επάνω χέρι διαθέτοντας βαρύ οπλισμό, ούτε πυροβόλησαν τους αστυνομικούς που τους καταδίωκαν, ούτε χρησιμοποίησαν τον όμηρο σαν ασπίδα για να διαφύγουν…».
Ο Ν. Ρωμανός καταδικάστηκε σε 16 χρόνια φυλακή. Όντας κρατούμενος, μελέτησε, έδωσε πανελλαδικές εξετάσεις και πέρασε στα ΤΕΙ. Στην απονομή μεταλλίων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στους φυλακισμένους επιτυχόντες των πανελλαδικών, αρνήθηκε να το παραλάβει, καταγγέλλοντας τις τηλεοπτικές φιέστες, τις συνθήκες στις φυλακές και το πολιτικό σύστημα. Εκδικητικά και αυθαίρετα η διεύθυνση των φυλακών και το Υπουργείο Δικαιοσύνης αρνούνται να χορηγήσουν στον κρατούμενο εκπαιδευτικές άδειες, όπως χορηγούνται σε άλλους κρατούμενους και όπως ορίζεται από το νόμο. Το γεγονός ότι με το κεφάλι ψηλά αρνήθηκε να κάνει τη μαϊμού στις τηλεοπτικές φιέστες και ότι δηλώνει αναρχικός, είναι αρκετό για να τιμωρηθεί με θάνατο.
Ο αγώνας του
Ο Ν. Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας στις 10-11-2014, απαιτώντας να του επιτραπεί το αυτονόητο, να σπουδάσει. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται κρατούμενος στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς, σε οριακή κατάσταση για την ίδια του τη ζωή. Η ελληνική δικαιοσύνη και αστυνομία, ξεπερνώντας ακόμα και τις καθαρόαιμες δικτατορίες, πιέζουν για την αναγκαστική σίτιση του, κάτι που διεθνώς ορίζεται ως βασανιστήριο. Μετά από 24 μέρες απεργίας πείνας το δικαστικό συμβούλιο και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι απέρριψαν το αίτημά του για εκπαιδευτικές άδειες.
Η στάση μας
Η αλληλεγγύη στον Ν. Ρωμανό είναι υπόθεση όλων. Ανατρέχοντας στην ιστορία, να θυμηθούμε την καταδίκη σε θάνατο των αναρχικών Σάκο και Βαντσέτι το 1920 που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών σ' όλον τον κόσμο για 7 ολόκληρα χρόνια. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους των μεγάλων πόλεων και προσωπικότητες όπως ο Αϊνστάιν, ο Ανατόλ Φρανς, ο Μπέρναρντ Σω να τάσσονται αλληλέγγυοι. Δεν αποτελεί προϋπόθεση να συμφωνεί κανείς απολύτως με τις επιλογές ενός ανθρώπου, για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του. Αν επιτρέψουμε τη θυσία του αναρχικού Ν. Ρωμανού, αυτό θα είναι στίγμα που θα σημαδεύει επονείδιστα και τις δικές μας ζωές.
Άλλωστε, το κράτος δολοφονεί με πολλούς τρόπους. Σκοτώνοντας 15χρονα παιδιά, δημιουργώντας κολαστήρια τύπου Αμυγδαλέζας και ναυάγια στα Φαρμακονήσια, εξαθλιώνοντας τους Σύρους πρόσφυγες στην πλατεία Συντάγματος, γεμίζοντας απόγνωση ανθρώπους που πηδάνε από τα μπαλκόνια των σπιτιών τους.
Η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί τόσες ήττες που μουδιασμένη δέχεται το ένα χαστούκι μετά το άλλο. Φτώχεια, ανεργία, καταστολή, γενικευμένη κατάθλιψη ορίζουν την καθημερινότητά μας, ώστε ο πλούτος να απολαμβάνει περισσότερα κέρδη και ελευθερία. Απομένει να εκπαιδευτούμε, ότι ως σκλάβοι δεν έχουμε κανένας δικαίωμα, ότι η ζωή μας υπόκειται πλήρως στις επιθυμίες της εξουσίας και στους μηχανισμούς της. Γι’ αυτό ο αγώνας ο Ν. Ρωμανού για τη ζωή του και τα δικαιώματά του πρέπει να γίνει αγώνας όλης της κοινωνίας. Γιατί, αν νικήσει, θα έχουμε νικήσει όλοι, κι αν χάσει, όλοι μας θα βρεθούμε με το κεφάλι ακόμη πιο σκυμμένο.
Η υπεράσπιση της ζωής και των δικαιωμάτων δεν αποτελεί ανθρωπιστική υποχρέωση. Αποτελεί πολιτικό μας καθήκον.
Αν το κράτος αντιμετωπίζει τον Ν. Ρωμανό ως απόλυτο εχθρό επειδή αμφισβητεί το μονοπώλιό του στη βία, εμείς να αμφισβητήσουμε το μονοπώλιο του κράτους στην αυθαιρεσία, την εκδικητικότητα, στην εξαίρεση του δικαιώματος για ζωή.

Μόνη λύση η δικαίωση του Ν. Ρωμανού, του Ηρ. Κωστάρη
και των συμπαραστατών απεργών πείνας
Γιάννη Μιχαηλίδη, Δημήτρη Μπουρζούκου, Δημήτρη Πολίτη.

Η αλληλεγγύη το όπλο μας






28.11.14

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ


«Υπάρχουν πολιτικές υπέρ των φτωχών 
που δεν θίγουν τους πλούσιους;»

Ο Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος «Rossonero» οργανώνει Πολιτική Εκδήλωση – Συζήτηση με θέμα: «Υπάρχουν πολιτικές υπέρ των φτωχών πουδεν θίγουν τους πλούσιους;».

Η Εκδήλωση θα γίνει την Κυριακή 30 Νοεμβρίου, στις 11 το πρωί, στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου, με εισηγητές τους: 
-Χριστόφορο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ 
μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ 
-Τάσο ΚΑΤΙΝΤΣΑΡΟ
μέλος της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ 
-Αντώνη ΝΤΑΒΑΝΕΛΟ 
μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην προοπτική της κυβέρνησης της Αριστεράς θέτουμε -και ανιχνεύουμε απαντήσεις- σε ερωτήματα όπως:
-Είναι δυνατόν να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις χωρίς να θιγεί η ιδιοκτησία των τραπεζών και των μεγάλων μονάδων παραγωγής; 
-Αρκούν οι πόροι από το τυχόν κούρεμα του χρέους για να χρηματοδοτηθούν οι κοινωνικές πολιτικές; 
-Τί σημαίνει τελικά «ταξική μεροληψία»;


18.11.14

Σκέψεις για την εκδήλωση του ROSSONERO για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου


Χτες το βράδυ, ζηλέψαμε...
Τη φετινή επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, δεν θα την ξεχάσουμε εύκολα. Ο αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος ROSSONERO, στο πλαίσιο των κύκλων επιμόρφωσης που πραγματοποιεί τα κυριακάτικα απογεύματα και με αφορμή τα 41 χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη, διοργάνωσε εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: «Η αντιδικτατορική πάλη – από τα δυναμικά χτυπήματα στη μαζική εξέγερση» και εισηγήτρια την Κική Παπαθανασίου. Ήταν κατά τη γνώμη μας, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και συγκινητικές εκδηλώσεις και ισορρόπησε με θαυμαστό τρόπο την πολιτική πληροφορία με το βίωμα.

Είχαμε από πριν μελετήσει τη «Γνωστή-Άγνωστη αντίσταση στη χούντα», έρευνα του Ιού για τις δυναμικές ενέργειες των αντιστασιακών οργανώσεων, τις δίκες και τις καταδίκες των αγωνιστών, τα θύματα της δικτατορίας από την πρώτη κιόλας μέρα της.


Συζητήσαμε για τη σημασία τους, αλλά κυρίως για τις άγνωστες πτυχές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η Κική Παπαθανασίου μίλησε για τη Νομική, για τις θυελλώδεις φοιτητικές συνελεύσεις, για το πώς φτάσανε στο Πολυτεχνείο. Μας έδωσε το χρονικό της εξέγερσης, μας είπε για τους αφανείς ήρωές της, τις αντιπαραθέσεις των οργανώσεων της Αριστεράς, τη διαφορετική τους στάση για την κατάληψη, τη σύνδεση του τότε με το σήμερα. «Σ' αυτές τις τρεις μέρες», είπε η Κική, «τις πιο ευτυχισμένες και φωτεινές της ζωής μου ειπώθηκαν και έγιναν όσα δεν μπορούν να ειπωθούν και να γίνουν σε πέντε χρόνια».


Ζητήσαμε να μιλήσει και ο Γιάννης Χριστόπουλος, του οποίου την ιστορία μάθαμε από συναγωνιστές του, ποτέ από τον ίδιο. Ο Γιάννης μίλησε πολιτικά αλλά και ποιητικά. Μίλησε για τις θέσεις του, ως μέλος της Συντονιστικής του Πολυτεχνείου, για το ραδιοφωνικό σταθμό που είχε αναλάβει τη φύλαξή του μέχρι την τελευταία στιγμή, όταν το Πολυτεχνείο είχε πια αδειάσει. Μίλησε για τη σύλληψη του και όσα έζησαν οι σύντροφοί του στα κρατητήρια της χούντας. Μας έδωσε όμως και συγκλονιστικές εικόνες, όπως αυτή των εκτυφλωτικών φώτων του τανκ στη Στουρνάρα - ίδιος ο θάνατος - που φώτιζε το λευκό πόδι της δεκαπεντάχρονης που πρόβαλε από τα κάγκελα – ίδια η ζωή. Μίλησε για όλα ο Γιάννης, εκτός απ' όσα πέρασε ο ίδιος στην απομόνωση του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Μόνο για τα τρία μερόνυχτα ακίνητης ορθοστασίας, μας είπε, υπό των έλεγχο των εσατζήδων, κι αυτό γιατί θυμήθηκε το αχλάδι, που του πρόσφερε ένας από αυτούς.


Σας ζηλεύουμε, Κική και Γιάννη, γιατί βιώσατε την έξαψη που οι άνθρωποι αισθάνονται μόνο στο μεγάλο έρωτα και στις εξεγέρσεις. Και σεις, τα ζήσατε και τα δυο ταυτόχρονα. Όποιος αμνήμων, δεξιός και νεόκοπος ή μη «αριστερός» σας επιτεθεί πολιτικά, θα συναντήσει τη δυναμική αντίδραση όλων μας.


Γιατί αυτό που μάθαμε, από συντρόφους σαν το Γιάννη και την Κική, είναι ότι η πολιτική ασκείται βιωματικά, σωματοποιημένα, με προσωπικό ρίσκο και βεβαίως, ποτέ και με τίποτα, δεν εξαργυρώνεται.


Το εξεγερσιακό μήνυμα του Πολυτεχνείου δεν χρειάζεται μνημόσυνα. Δεν τιμούμε την εξέγερση του Νοέμβρη με γιορτές και αναιμικές εθιμοτυπικές πορείες.

Την τιμούμε με:
• το δικό μας Δεκέμβρη,
• τους αγώνες, τα κινήματα, τις απεργίες, τις μικρές και μεγαλύτερες συγκρούσεις
• την αλληλεγγύη μας στα εκατομμύρια θύματα της κρίσης
• την επίθεση μας στη ναζιστική Χρυσή Αυγή.
Την τιμούμε ετοιμάζοντας από σήμερα τους αγώνες και τις εξεγέρσεις του αύριο.
Ευχαριστούμε Κική και Γιάννη
Στέλλα Φώλια – Εύη Παπαθανασίου


16.11.14

Εκδήλωση Αλληλεγγύης στον Κώστα Σαμαρά



Μουσική βραδιά και έκθεση ζωγραφικής για την κάλυψη των εξόδων της δικαστικής περιπέτειας του Κώστα Σαμαρά.

Κυριακή βράδυ στην ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ‘ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ’, έκθεση ζωγραφικής (σε λάδι) με πίνακες από το μυαλό του Κώστα Σαμαρά, που θα συνοδεύεται με ζωντανή μουσική από πολύ καλούς μουσικούς και καλές φωνές σε ρυθμούς SWING/BLUES/ΜΠΑΛΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ROCK.

Τα έσοδα της βραδιάς θα διατεθούν για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων του Κώστα Σαμαρά.

Ένας παρεξηγημένος συγγραφέας-ζωγράφος-καλλιτέχνης που ελπίζει σύντομα να επανέλθει στη φυσιολογική νόμιμη ζωή.

Η έκθεση ζωγραφικής θα διαρκέσει μόνο για ένα βράδυ.

Ανοιχτά από τις 20.00 και η έναρξη της ζωντανής μουσικής στις 21.30
Προαιρετική είσοδος : 3€


Πολιτική Εκδήλωση - Συζήτηση


«Πολυτεχνείο τότε, Πολυτεχνεία σήμερα»

Εκδήλωση του ROSSONERO με αφορμή τη συμπλήρωση 41 χρόνων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου μας συγκινεί και μας αφορά. 
Το Πολυτεχνείο και η εξέγερση του '73 μας αφορούν γιατί μας δίνουν υλικό για ερωτήματα απολύτως σχετικά με την καθημερινότητά μας· χωρίς τα ερωτήματα αυτά, δεν υπάρχει πολιτική σκέψη, πολιτική πράξη, αντιστάσεις και, σε τελική ανάλυση, αξιοπρέπεια.
Η εκάστοτε εξουσία και η κυρίαρχη σκέψη ανέχονται το Πολυτεχνείο, στο βαθμό που μας φαίνεται τόσο μακρινό όσο το 1940Από 'κεί και μετά, η μνήμη της εξέγερσης δεν έχει λόγο ύπαρξης: εφ' όσον δεν έχουμε πια Χούντα, μπορούμε να πάμε σπίτι μας μέχρι του χρόνου, στην επόμενη επέτειο. Άλλωστε σύμφωνα πάντα με την κυρίαρχη αντίληψη- οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου πήγαν σπίτι τους, όταν έπαψαν να είναι νέοι. «Πρόδωσαν», σύμφωνα με μια πιο συγκινησιακή αριστερή προσέγγιση.
Πήγαν όμως όντως όλοι σπίτι τους;
Πίστεψαν άραγε όλοι ότι η καλύτερη δυνατή δημοκρατία ήταν η δημοκρατία του Καραμανλή, που το '80 σκότωνε, παρεμπιπτόντως, τον Κουμή και την Κανελλοπούλου;
Πίστεψαν άραγε όλοι ότι το '81 ήρθε ο σοσιαλισμός, κι ας έπεφτε νεκρός, λίγα χρόνια μετά, σε μια επέτειο του Πολυτεχνείου, ο μαθητής Καλτεζάς;
Πίστεψαν όλοι ότι «ο αγώνας δικαιώθηκε» -και, πολύ περισσότερο, το πιστεύουν σήμερα- οι τέσσερα εκατομμύρια φτωχοί, οι νέοι που παίρνουν 400 ευρώ το μήνα, οι εκατοντάδες χιλιάδες που αιματοκυλίστηκαν και ψεκάστηκαν με καρκινογόνα χημικά ξανά και ξανά τα τελευταία χρόνια ή οι μαθητές που γιατί δε γουστάρουν μια ζωή σπίτι - σχολείο - φροντιστήριο, αλλά δεν έχουν και τρόπο να πείσουν για το δίκιο τους τον Πρετεντέρη και τον Πορτοσάλτε;
Ψάχνοντας τις απαντήσεις θα χρειαστεί να κάνουμε μια μικρή αναδρομή, για να καταλήξουμε όμως και πάλι στο σήμερα -η Ιστορία γράφεται σήμερα.
Θα αναζητήσουμε λοιπόν απαντήσεις με την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει τρόπος να «τιμάς» τις εξεγέρσεις του χτες, αν δεν οργανώνεις και δε συμμετέχεις στις σημερινές αντιστάσεις, αν δεν ετοιμάζεις από σήμερα τις εξεγέρσεις του αύριο. 
Πάντα για ισότητα και πάντα για ελευθερία.

Πολιτική εκδήλωση – συζήτηση
Η ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΠΑΛΗ: 
από τα δυναμικά χτυπήματα στη μαζική εξέγερση
Εισηγείται η ΚΙΚΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΝΟΕ. στις 6μ.μ.


31.10.14

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΝΕΟΜΒΡΙΟΥ



Βαρύ το πρόγραμμα . . . 

Ιστορίες για Αγρίους.




Ξεκινάμε την Κυριακή 2/11 στις 18:00 τους κύκλους συζητήσεων Ιστορίας με πρώτη συζήτηση : Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ / 1974-1984 : Η αμφιλεγόμενη δεκαετία. Την συζήτηση ανοίγει ο Κώστας Φώλιας.    


15.10.14


Κυριακή στον Κόζιακα
                                                                              



10.10.14




ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΣΤΑΜΠΟΥΛΟ

Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση δημιουργεί κλίμα τρομολαγνείας και τρομοϋστερίας με την σύλληψη του Αντώνη Σταμπούλου που έχει ήδη καταδικαστεί ως «τρομοκράτης» από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ. Δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό από την καταρρέουσα ακροδεξιά κυβέρνηση των Σαμαρά-Βορίδη που για μια ακόμη φορά καταστρατηγούν τα δικαιώματα του κατηγορουμένου και το τεκμήριο της αθωότητας.

Ο Αντώνης Σταμπούλος έχει ξεκινήσει από τις 6-10-2014 απεργία πείνας και δίψας διαμαρτυρόμενος για την παράτυπη μεταφορά του στις φυλακές Λάρισας παρά την εισαγγελική εντολή για την προφυλάκισή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Η μεταφορά του έγινε για λόγους εκδικητικότητας και παρεμπόδισης της οικογένειας και της συνηγόρου του να τον επισκέπτονται.

Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον πολιτικό κρατούμενο Αντώνη Σταμπούλο και απαιτούμε την άμεση μεταφορά του στις φυλακές Κορυδαλλού.

23.6.14

3ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Τρικάλων


Ξεκίνησαν οι συζητήσεις και οι εργασίες για τη διοργάνωση του 3ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ στα Τρίκαλα, που θα πραγματοποιηθεί στις 11 & 12 Ιούλη, στο Πάρκο Ματσόπουλου.

Καλούμε, άτομα και συλλογικότητες που θέλουν να συμβάλουν με οποιονδήποτε τρόπο στο σχεδιασμό και στην υλοποίηση του Φεστιβάλ, στην επόμενη συνεδρίαση της ανοιχτής συνέλευσης που θα γίνει την Δευτέρα 23 Ιούνη στις 9:00 το βράδυ στο στέκι Rossonero (Αμαλίας 18 - Τρίκαλα).

Μια προσπάθεια για να κερδίσουμε την Αλληλεγγύη, να απελάσουμε τον φόβο και να πορευθούμε συλλογικά!

Η ανοιχτή συνέλευση για το
3ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Τρικάλων